Uherce Mineralne – Uherce Mineralne to wioska położona w Kotlinie Uherczańskiej na wysokości ok. 380 m n.p.m., u samym dołu pasma Żukowa nad rzeczką Olszanką przy drodze dużej obwodnicy. bieszczadzkiej oraz przy linii kolejowej Zagórz – Krościenko – Chyrów na Ukrainie. Ze względu na położenie często traktowane są jako miejscowość wyłącznie przelotowa – a szkoda – bo warto tu przyjechać i zatrzymać się na kilka dłuższych chwil. Będą usatysfakcjonowani zarówno miłośnicy starych obiektów i pamiątek z przeszłości, jak i miłośnicy ciekawostek przyrodniczych. Geograficznie Uherce położone są w Górach Sanocko-Turczańskich. Murowany kościół barokowy 1757r., z odnowionym wnętrzem, dzwonnicą wolnostojącą, otoczony wielkim murem obronnym z otworami strzelniczymi z tego samego okresu. Kościół parafialny pw. św. bp Stanisława wzniesiony został w latach 1754-57 z fundacji ks. Jakuba Jaworskiego w stylu staro barokowym. Osobliwością krajoznawczą w skali kraju jest dwumetrowy mur obronny z otworami strzelniczymi otaczający wokół świątynię. Budowniczym kościoła i stojącej oddzielnie dzwonnicy był architekt śląski Gotfryd Hoffman, który nadał obiektom cechy późnobarokowej budownicta śląskiego. W rzucie poziomym kościoła zwraca uwagę symetria całego szkieletu. Oś przechodząca przez dzwonnicę, kościół i środek niszy w murze obronnym za absydą przepoławia całość na dwie odpowiadające sobie części. Polichromia malowana na przełomie XVIII i XIX przez Antoniego Stroińskiego została pomalowana w 1901 roku przez Jana Tabińskiego. Wyposażenie środek kościoła późnobarokowe z ornamentami rokokowymi jest jednolite i pochodzi z II połowy XVIII wieku. Nagrobki właścicieli ziemskich okolicznych wsi z XIX w. w otoczeniu kościoła. Dwór obronny Herburtów – wzniesiony w II połowie XVI wieku jako późno renesansowy dwór w typie kasztelu z basztami alkierzowymi. Po pożarze w 1830 roku odbudowany został przez Karola Skibińskiego. Uherce są jedną ze starych bieszczadzkich miejscowości. Powstały prawdopodobnie już w czasach książąt ruskich. Nazwa miejscowości wskazuje na rządzenie ludności sprowadzonej za granicy węgierskiej w powstawaniu wsi.