Podczas drugiej wojny światowej Miejscowość Tylicz stała się ważnym punktem południowego ruchu oporu przeciwko najeźdźcy hitlerowskiemu.  Już 7 09 1939 roku hitlerowcy zajęli miasto Tylicz i jego okolice. Lepsze traktowanie przez Niemców  ludności Łemkowskiej spowodowało wewnętrzny podział mieszkańców. Powiatowy Ukraiński Komitet Pomocy z siedzibą w Krynicy rozpoczął proces ukrainizacji  Łemkowszczyzny. Wówczas na 380 domów 50 stanowili Polacy, a 330 Łemkowie. Łemkowie sympatyzujący mocno   z Ukraińcami, mając w nadziei utworzenie własnego, odrębnego państwa, byli źle nastawieni do Polaków. Łemkowie „proruscy” żyli nadal w przyjaźni i zgodzie z Polakami – pomagali aktywnie w licznych przerzutach na Węgry. Szczególnie zasłynął Andrzej Garbera – podoficer II pułku lotniczego w Krakowie. Po przerzuceniu przez granicę kilkuset osób, w trakcie doręczania informacji o zasadzce gestapo – zaginął, a po odnalezieniu zmarł ciężko ranny szpitalu. Na  cmentarzu w Tyliczu znajduje się pomnik słynnego, odważnego, młodego lotnika.

Zaraz po odzyskaniu wolności przez Polskę w 1945 roku nastąpiło przesiedlenie Łemków na tereny dzisiejszej Ukrainy. Wyjechało ich wówczas samodzielnie dwadzieścia procent.  W skutek wielkiej akcji „Wisła” doszło do kolejnego przesiedlenia Łemków, tym razem na ziemie zachodnie. Część majątków połemkowskich przejęli górale podhalańscy i ludność napływowa z terenów Małopolski. Wiele lat potem, gdy przesiedleńcy dostali możliwość powrotu na ziemie rodzinne , nie było już do czego wracać, gdyż wszystko co pozostawili po wysiedleniu zostało przejęte, rozgrabione i zniszczone. Pozostała w Tyliczu ludność łemkowska i polska żyła po II wojnie w zgodzie i często dochodziło do małżeństw, w skutek czego w żyłach wielu dzisiejszych Tyliczan płynie łemkowska krew.

Po wojnie Tylicz na został siedzibą  władz gminy do której należały wsie Muszynka, Mochnaczka, Czyrna, Piorunka, Berest i Polany. Pierwszym włodarzem gminy  Jan Kawała, Od  roku 1952 Tylicz podlega urzędowi gminy w Krynicy-Zdroju.